Ze zdwojoną siłą wracamy do tradycyjnych metod terapeutycznych i pielęgnacyjnych. Ze względu na wiele badań naukowych potwierdzających skuteczne działanie niektórych roślin tak jak na przykład aloesu, mamy możliwość robić to bardziej świadomie. Chociaż przemysł rozwinięty wokół aloesu, który według danych na 2015 rok szacuje się na 13 mld dolarów, dostarcza nam masę gotowych produktów na bazie tej rośliny, pamiętajmy, że tak naprawdę z niewielkim wysiłkiem dostęp do niej możemy mieć pod ręką. Pada tylko jedno pytanie, który aloes jest leczniczy i jaki aloes w tym celu wybrać?
Odmiany aloesu – aloes leczniczy.
Aloe vera jest jednym z około 420 gatunków rodzaju Aloe, który jest różnie klasyfikowany jako należący do rodzin Asphodelaceae, Liliaceae lub Aloaceae. Powszechnie znany jako Aloe barbadensis Miller, jego prawidłowa nazwa, zgodnie z międzynarodowymi zasadami nomenklatury botanicznej, to A. vera (L.) Burm.f .
Aloe Vera jest najpopularniejszą odmianą, którą naukowcy klasyfikują do odmiany leczniczej. Rośliny z rodzaju Aloe mają prawdopodobnie najdłuższą zapisaną historię stosowania w medycynie i są jednymi z najszerzej stosowanych roślin do tradycyjnych celów leczniczych na całym świecie. Do najbardziej znanych i najszerzej stosowanych aloesów leczniczych należy odmiana o której wspomnieliśmy wyżej, czyli Aloe Vera inaczej też nazywany Aloe barbadensis Miller, ale także Aloe ferox i Aloe arborescens (drzewiasty), ale też wiele innych gatunków jest również wykorzystywanych ze względu na ich właściwości terapeutyczne.
Historia aloesu leczniczego i jego popularność.
Uważa się, że geograficzne pochodzenie Aloe vera wywodzi się z Sudanu, a roślina ta została następnie wprowadzona do regionu Morza Śródziemnego i większości innych ciepłych obszarów świata.
Aloes był szeroko stosowany przez Egipcjan, Asyryjczyków, cywilizacje śródziemnomorskie oraz w czasach biblijnych.. Pierwsza autentyczna wzmianka o aloesie jako roślinie o właściwościach leczniczych pochodzi z mezopotamskiej glinianej tabliczki datowanej na ok. 2100 r . p.n.e. Jednak pierwszy szczegółowy opis leczniczej wartości rośliny znajduje się w Papirusie Ebers, egipskim dokumencie datowanym na ok. 1550 pne , który wymienia liczne preparaty zawierające aloes do leczenia zewnętrznych i wewnętrznych dolegliwości. Roślina aloesu jest szczegółowo opisana w greckim zielniku Dioscorides (ok. 70 ad), a jego stosowanie promowało leczenie ran, wypadania włosów, wrzodów narządów płciowych i hemoroidów. Aloes został oficjalnie wymieniony jako środek przeczyszczający i chroniący skórę przez amerykańską farmakopeę w 1820 roku i był klinicznie stosowany w latach 30. XX wieku w leczeniu oparzeń skóry i błon śluzowych po radioterapii. Do dziś aloes jest ważnym tradycyjnym lekarstwem w wielu krajach, w tym w Chinach, Indiach, Indiach Zachodnich, Afryce Południowej i Japonii. [1].
Jak odróżnić odmianę Aloe Vera od pozostałych odmian aloesu.
Aloe Vera nazywany również Aloe barbadensis Miller lub potocznie aloesem zwyczajnym jest to najpopularniejszy gatunek aloesu, a przy tym najlepiej przebadany pod kątem właściwości prozdrowotnych. Bez problemu można go uprawiać w doniczce. Ma grube, bardzo mięsiste, szarozielone liście, które kształtem przypominają miecz. Mają około 3-7 cm szerokości, a na ich brzegach widoczne są drobne kolce. Gdy roślina jest młoda, tworzy rozetę liści. Z czasem zaczyna rozrastać się krzewiasto, gubiąc dolne elementy. Aloes zwyczajny osiąga maksymalnie 60-100 cm wysokości. Najbardziej wartościowy pod kątem leczniczym są aloesy powyżej 2,5- 3 lat.
Właściwości lecznicze odmiany Aloe Vera.
Niezwykłe właściwości aloesu leczniczego wynikają z cennych substancji, które znajdują się w jego liściach. Skład rośliny głównie zależy od wielu zmiennych, np. gatunku, rodzaju i warunków jego uprawy, pory zbioru czy sposobu pozyskiwania liści. Aloe vera jest uważany za najbardziej aktywny biologicznie gatunek aloesu ( Światowa Organizacja Zdrowia 1999 ). W roślinie zidentyfikowano ponad 75 potencjalnie aktywnych składników, w tym witaminy, minerały, cukry, aminokwasy, antrachinony, enzymy, ligninę, saponiny i kwasy salicylowe. Bez względu na warunki uprawy aloes leczniczy jest jednak bogatym źródłem witamin (m.in. A, C, E i z grupy B), soli mineralnych (m.in. cynku, magnezu, żelaza, wapnia, miedzi i potasu), a także steroli roślinnych, biotyny, przeciwutleniaczy i kwasów organicznych. Wykazuje przy tym działanie m.in. nawilżające, przeciwzapalne, bakteriobójcze i przeciwgrzybicze.
Przeczytaj również na blogu:
- Top 7 niesamowitych zastosowań aloesu.
- Czym jest stres oksydacyjny? Łagodzenie stresu za pomocą przeciwutleniaczy zawartych w aloesie.
- Korzyści zdrowotne aloesu. Na co pomaga aloes według badań naukowych?
Jak przygotować liść aloesu?
Liście aloesu składają się z trzech części: skóry, żelu i lateksu. Aloes jest najbardziej znany ze swojego miąższu, który odpowiada za większość jego zdrowotnych właściwości. Żel aloesu można nakładać na skórę, ale jest on również bezpieczny do spożycia, jeśli zostanie odpowiednio przygotowany.
Aby przygotować żel, odetnij kolczaste brzegi na górze i wzdłuż liścia aloesu. Następnie odetnij skórę na płaskiej stronie, usuń przezroczysty żel i pokrój w małe kostki. Skórka również nadaje się do spożycia, ale musi ona być dokładnie oczyszczona z wewnętrznej warstwy lateksu, która występuje od spodu liścia. Skórkę można uprzednio namoczyć 10-15 minut.
Pamiętaj, aby dokładnie umyć kostki żelu, aby usunąć wszelkie ślady brudu, gruzu i pozostałości lateksu, który może nadać żelowi nieprzyjemny gorzki smak.
Pamiętajmy, że najwięcej korzyści uzyskamy z rośliny ponad 2,5-3-letniej. Roślina musi być z gatunku leczniczych, czyli na przykład Aloe Vera.
Przeciwskazania i interakcje z innymi lekami.
Alergia: Należy unikać stosowania preparatów z aloesu u osób ze stwierdzoną alergią na rośliny z rodziny Liliaceae (czosnek, cebula i tulipany.
Ciąża: Stosowanie aloesu jako środka przeczyszczającego podczas ciąży może mieć potencjalne działanie teratogenne i toksykologiczne na zarodek i płód ( Światowa Organizacja Zdrowia 1999).
Choroby nerek lub serca: Długotrwałe stosowanie lateksu Aloe vera wiąże się z wodnistą biegunką prowadzącą do zaburzenia równowagi elektrolitowej, a niepotwierdzone doniesienia sugerują, że rosnąca utrata potasu może prowadzić do hipokaliemii. Dlatego lateks z aloesu jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub serca w wywiadzie.
Interakcje leków: Sugerowano potencjalne interakcje między aloesem a lekami, które mogą zmieniać równowagę elektrolitową, takimi jak diuretyki tiazydowe i kortykosteroidy. Możliwa arytmia związana z hipokaliemią sugeruje potencjalną interakcję zioła z lekiem z glikozydami nasercowymi. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących środki hipoglikemizujące, ponieważ zgłaszano interakcje z żelem Aloe vera. Istnieje opis przypadku 35-letniej kobiety, która straciła 5 l krwi podczas operacji w wyniku możliwej interakcji zioła z lekiem między aloesem i sewofluranem, inhibitorem tromboksanu A 2.
Najbardziej niebezpieczną substancją aloesu okazuje się być lateks. Najwięcej gromadzi się go tuż pod skórką liścia aloesu (między twardą skórą liścia, a miąższem), dlatego też warto dokładnie oczyścić liść aloesu ze skórki.
Przeczytaj również na blogu:
- 4 przepisy na koktajl z sokiem z aloesu
- Jak pić sok z aloesu? Czy pić aloes na czczo czy w trakcie posiłku? Odpowiedzi na pytania czytelników.
Absolwentka Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Interesuje się psychologią i rozwojem osobistym. Poszukuje eliksiru wiecznej młodości.
